Son yeniləmə: 21 Avqust 2021
Səhv düşəndə yerimiz
Duman dağı dolanar, qiyamət olar
Duman yola sallanar, müsibət olar
Müsibət oluruq biz, səhv düşəndə yerimiz.
*****
Ümman gəmisi çayda oturar, üzməz!
Çay gəmisi dağ boyda dalğaya dözməz
Dözümsüz oluruq biz, səhv düşəndə yerimiz.
*****
Muğan həsrət yağışa, buludlar xəsis
Yagış tökür Talışa hey-hey gərəksiz
Gərəksiz oluruq biz, səhv düşəndə yerimiz.
*****
Küt bıçaq parıldayıb, xırçıltı salıb
Qılınc qında pas atıb, qında kor qalıb
Heyif, korşalırıq biz, səhv düşəndə yerimiz.
*****
Ağ biləklər, gül əllər tarlada qabar
Bir qeyrətsiz yekəpər qızıl gül satar
Qeyrətsiz oluruq biz, səhv düşəndə yerimiz.
*****
Tarın pərdələrini düzünə qurban
Yerdəyiş et, birini xaric vurarsan
Xaric səslənirik biz, səhv düşəndə yerimiz.
Elə insanlar var ki, onlar heç vaxt unudulmur. Yaşam tərzi maraqlı və yaddaqalan şairlərdən biri də Şair Qabildir. Sözün düzünü deməsi bir çoxlarının xoşuna gəlmirdi. Amma elə ondan xoşlanmayanlar da şairin şeirlərini əzbər bilirdilər. Eyni zamanda, öz dövrünün şairləri üçün onların yazdıqlarına məhz şair Qabilin qiymət verməsi çox vacib idi. O bəyənibsə, deməli, hər şey əladır.
Şarin həyatındakı dodaqqaçıran anlar…
Şairin həyatında çoxlu məzəli-gülməli, dodaqqaçıran anlar olub. Oğlu Mahir Qabiloğlu atası haqqında öz xatirələrində maraqlı və gülməli epizodlardan yazır. Onlardan bir neçəsini oxucuların diqqətinə çatdırırıq:
Qabilin maşınında getdim…
Cəfər Cabbarlının ildönümü idi. Yazıçılar İttifaqında qərarlaşdırılmışdı ki, dəstə ilə qəbir üstünə gedilsin. Avtobuslar ayrılmışdı. Bundan başqa fərdi yüngül maşınlar da ayrılmışdı. Qabil də öz “Moskviç”i ilə dayanmışdı. İsmayıl Şıxlı görür ki, heç kim onun maşınına minmək istəmir. Kimə təklif edirdisə, gülüb uzaqlaşırdı. Yaman əsəbləşmişdi. Yaxınlaşır.
-Qabil, məni apararsanmı?
-Lap sənə quzu da kəsərəm, əyləş!
İsmayıl Şıxlı əyləşir. Qabil sevincindən yerə-göyə sığmırdı.
-Səhərdən kimi çağırıramsa, qaçırlar. Qorxurlar ki, maşını sürə bilmərəm. Bircə sən mənə inandın, ürəkli çıxdın. Hara istəsən, aparacam. Lap “Volçi-vorot”dan enib Lökbatana gedərik. Onda görərsən mən necə maşın sürürəm.
Elə bu vaxt İsa Hüseynov onların yanından keçir. İsmayıl Şıxlı qapını açıb onu səsləyir.
– İsa, evə xəbər ver ki, mən Qabilin maşınında getdim. Başımıza bir iş gəlsə, narahat olmasınlar.
Şairin səhvi
Qabil səhər tezdən həyətə düşüb təzə aldığı “Jiquli” maşınını min bir əziyyətlə yuyur. Birdən qonşu eyvana çıxıb gülümsünür:
-Qabil müəllim, sabahınız xeyir. Çox sağ olun, maşınımı yaxşı yumusunuz, amma maraqlıdır, niyə özünüzün yox, mənim maşınımı yumusunuz?
Qabil həyəcanla çevrilib yuduğu maşının yanında dayanan eyni rəngli “Jiquli”isinə baxır… O, səhv salıbmış… Nömrəyə baxmaq ağlına gəlməyibmiş.
Bilsəydim bu qədər əl çalacaqsınız, şeirin hamısını oxuyardım
70 illiyinə həsr olunmuş tədbirin sonunda Qabilə söz verirlər. Salonda oturanların yorulduğunu hiss edən şair “Ümid sənədir ancaq, Azərbaycan əsgəri!” şeirini yarımçıq oxusa da tamaşaçılar sürəkli əl çalır. Alqış bitəndə Qabil deyir:
-Bilsəydim bu qədər əl çalacaqsınız, şeirin hamısını oxuyardım.
Hinduşka quş deyil?
Bir gün Qabilin həyat yoldaşı Bəyim xanım işdən qayıdanda görür ki, evdə hay-haray var, dəhliz suyun içindədir, elə divarlar da. Heç nə başa düşmür. Otaqlara, mətbəxə baxır və səs gələn yerə gedir. Qapını açanda görür ki, Qabil qolsuz köynək və qısa tumanda su ilə əlləşir, oğlu balaca Mahir də yanında. Dayanıb baxır. Vanna su ilə dolu idi. Qabil Şamaxıdan oğluna pay göndərilən iri hinduşkanı suya basırdı. Yazıq quş isə çırpınıb çıxır, qanadlarını gərib ətrafı suya qərq edir, bərkdən qışqırıb Qabilin əlindən qurtulmağa çalışırdı. Qabil isə onu təzədən suya basmaq istəyirdi. Bəyim xanım ərinin bu hərəkətinə təəccüblənir:
-Qabil, nə edirsən?
-Hinduşkanın necə üzdüyünü Mahirə göstərmək istəyirəm.
-A kişi, heç hinduşka da üzər?
-Nöş üzmür? Bəs ördək, qaz niyə üzür, bu da üzsün də, bu da quş deyil?
Səsli-küylü bir şair də gəldi-getdi həyatdan…
Qabil İmamverdiyev 1926-ci il avqustun 2-də Bakıda anadan olub. Azərbaycan Dövlət Pedaqoji İnstitutunun nəzdində olan hazırlıq kursunda orta təhsil alıb, İnstitutun dil və ədəbiyyat fakültəsinə daxil olub (1944–1948).
Moskvada M. Qorki adına Ədəbiyyat İnstitutu nəzdində olan ikiillik ali ədəbiyyat kurslarında müdavim olub.
“Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetində poeziya şöbəsinin müdiri, “Azərbaycan” jurnalında şeir üzrə ədəbi işçi, baş redaktorun müavini (1975–1979) vəzifələrində işləyib.
“Gəl, baharım” adlı ilk şeiri 1944-cü ildə “Ədəbiyyat” qəzetində çap olunan Qabilin 1950-ci ildə “Səhər açılır” adlı kitabı işıq üzü görüb. Onun “Mənim mavi Xəzərim” (1959), “Küləkli havalarda” (1964), “Qoy danışsın təbiət” (1966), “Vətəndaş sərnişinlər” (1973) və s. kitabları oxucular tərəfindən maraqla qarşılanıb.
Şairin “Səhv düşəndə yerimiz”, “Bakılı”, “Qarışdırma”, “Çörək”, “Təmizlik”, “Gülləbaran eylədilər”, “Nəsimi bazarında”, “Beşiyimdir – məzarımdır o mənim”, “Dağlar”, “Azərbaycan torpağı”, “Şəhid anası”, “Qeyrət, a vətəndaşlar”, “Oldu”, “Xəcalət”, “Birini elə, birini belə”, “Ümid sənədir ancaq, Azərbaycan əsgəri!” və digər siyasi lirika kimi qeyri-adı şeirləri dillər əzbəridir.
Şair Qabil Azərbaycan Yazıçılar Birliyi Ağsaqqallar Şurasının sədri olub.
O, 2007-ci il aprelin 4-də Bakıda vəfat edib. 1-ci Fəxri Xiyabanda dəfn olunub. 2016-cı ildə “Palmali” Şirkətlər Qrupu tərəfindən 7 min 100 tonluq neft tankerinə şairin adı verilib: POET QABİL.
2017-ci ildə isə bu tankerə sahib çıxan Azərbaycan Dövlət Neft Şirkəti – SOCAR-ın qərarı ilə bu ad gəmidən silinib…
Qeyd: Yazıda açıq mənbələrdən istifadə edilib.
