Qonşu Ermənistan iyunun 20-də parlament seçkisini başa vurdu. Hazırkı Baş nazir Nikol Paşinyanın tərəfdarları böyük hesabla qalib gəldi. O və tərəfdarları ölkənin keçmiş iki ayrı prezidentinin başçılıq etdiyi siyasi gücləri yendi. Bu isə bəzən xeyli təəccübə səbəb oldu.
Əslində, nə baş verməliydi? Bəzi təhlilçilərə görə, Azərbaycanla 44 günlük savaşı biabırcasına uduzmuş N.Paşinyan həm Robert Köçəryan, həm də Serj Sargsyana uduzmalı idi. Çünki onların hər ikisi guya N.Paşinyandan daha vətənpərvərdir. Lakin elə olmadı. Daha doğrusu, erməni xalqı səsini məhz müharibəni uduzmuş N.Paşinyana verdi.
Belə bir durum ondan xəbər verir ki, ermənilərin heç də hamısı axmaq və məlum xəstəliyin daşıyıcıları sayılmaz. Demək, onların arasında ağılla düşünüb qərar verə bilənlərin sayı heç də az deyil. Sadəcə bu vaxta kimi Köçəryan-Sargsyan cütlüyünün açıq təhdidləri altında olduqları üçün səslərini çıxara bilmirdilər. İndi azacıq şərait yarandı və onlar düzgün seçim etdilər.
Ermənilər bu seçimdə N.Paşinyana səs verməklə yalnız onu seçmədilər. Onlar həm də Azərbaycanı seçmiş oldular. Yorulublar. Özləri də yaxşı anlayırlar ki, belə davam etməməlidir. Edərsə, bu, erməni xalqının məhvi deməkdir. Onsuz da bərbad gündə olan baş tutmamış Ermənistan dövləti bundan sonra da eyni yolda yürüyəcəyi təqdirdə məhv olub gedəcək. Ona görə də ermənilərin düşünə bilən kəsimi ən doğru qərarı verdi.
Ermənilər, dediyimiz kimi, yalnız N.Paşinyanın siyasi kursuna səs vermədilər. Onlar həm də Azərbaycanın illərdir yürüdüyü yolun düzgün olduğunu dərk etdiklərini göstərdilər. Çünki gözlərinin önündə bir tərəfdə Azərbaycan torpaqlarını işğal altında tutduğu üçün guya daha üstün olduğu iddia edilən, lakin hər keçən gün çökən Ermənistan var. Digər tərəfdə də 44 günlük savaşa qədər uduzmuş kimi görünən, lakin buna baxmayaraq öz inkişafıyla dünyaya ad salmış Azərbaycan. Təbii ki, azacıq düşüncəsi olan nəyin nə olduğunu mütləq anlamalıydı və ermənilərin seçimi də anladıqlarının xəbərçisidir. Onlar məhz Azərbaycana – Azərbaycan yoluna səs verərək nəhayət ki, rahat həyat yaşamaq istəyirlər.
Xatırlatma: İllərdir deyirdik ki, Dağlıq Qarabağ Ermənistan kimi bir ölkənin zəif çiyinləri üçün olduqca ağır yükdür və vaxt keçdikcə o bu yükü daşıya bilməyəcək hala gələcək. Bunu havadan demirdik. Ölkənin daxildəki durumu, insanlarının getdikcə daha səfil duruma düşməsi bizi belə deməyə həvəsləndirirdi. Belə anlaşılır ki, ermənilərin özləri də bu fikirdə olduqları üçün Qarabağı Azərbaycana uduzmuş liderə həvəslə səs verdilər…
Bundan sonrakı Ermənistanın öz yolu olacaq. Bu yol ilk növbədə Qarabağ məsələsini birdəfəlik qapatmaqdan keçir. Ardınca da Azərbaycan və onun müttəfiqi Türkiyə ilə münasibətlərin düzəldilməsi gəlir. Əgər Ermənistandakı revanşist qüvvələr maneçilik törətməsə çox qısa müddətə bu məsələlər həllini tapacaq.
Bu arada əlavə edək ki, ATƏT-in seçki müşahidə missiyası Ermənistandakı bu siyasi kampaniyanı yüksək qiymətləndirib. Düzdür, pozuntularla bağlı danılmaz faktlar da az deyil. Lakin ATƏT-in yanaşmaları həmişə siyasi olub və bu yanaşma ondan xəbər verir ki, Ermənistanın tutduğu yol elə Qərbin arzu etdiyi yoldur.
Dediklərimizi həm də ABŞ Dövlət Departamentinin seçkinin sonuclarına verdiyi qiymət təsdiqləyir. Məsələylə bağlı yayılan açıqlamada Ermənistanın çox böyük siyasi uğur qazandığı qeyd edilir. ABŞ dövləti N.Paşinyanın qalibiyyəti fonunda Ermənistanla ikitərəfli münasibətləri daha da inkişaf etdirəcəyinin xəbərini verir. Yəni, ürəkli ol, hər şey əladır.
ABŞ Dövlət Departamentinin açıqlamasında həm də diqqət çəkən odur ki, Qarabağ məsələsi və Azərbaycanla münasibətlərə heç bir işarə edilmir. Bu isə ondan xəbər verir ki, ABŞ da artıq bu məsələlərin qapandığını qəbul edir. Belə bir açıqlama Ermənistan ictimai rəyinə məhz daxili məsələlərlə məşğul olacaqları təqdirdə ABŞ-ın sonrakı dəstəyinə də bel bağlaya biləcəkləri ismarıcını çatdırır.
Bütün bunları bir araya gətirib təhlil edəndə bəlli olur ki, Ermənistan gec də olsa Azərbaycan yolunu seçmiş oldu. Bizim illərdir onlara təklif etdiklərimiz kriminal Köçəryan, ardından da Sargsyan rejimləri tərəfindən qulaqardına vurulurdu. İndi isə kriminaldan uzaq, xalqın içindən gəlmiş, Qarabağın işğalında əli olmayan bir Ermənistan vətəndaşı iş başındadır və doğru olaraq öz ölkəsini düşünüb ona uyğun hərəkət edir.
Necə ki, uzun illər öncə ulu öndər Heydər Əliyev, ondan sonra da Prezident İlham Əliyev “vaxt bizim xeyrimizə işləyir” deyirdi, dedikləri doğruluğunu təsdiqləmiş oldu. Demək ki, ani həzz arxasınca qaçan yarımqafalı siyasətçilər öz ölkələrini fəlakət içində tutmağa davam edərkən müdrik liderlər daha uzağı görməyi bacardığı halda inkişaf mümkündür. Azərbaycan məhz ikinci yolu tutaraq bu günün güclü və qalib ölkəsinə çevrilib.
Bu arada bir məqama da toxunaq: Azərbaycandakı radikal narazı kəsim illərdir İ.Əliyevi Şuşanı, Xankəndini vurmamaqda suçlayırdı. Onların qafasına görə davranılsaydı Azərbaycan dövləti ani həzz naminə, örnək üçün, Cıdır düzündə yallı gedən N.Paşinyanın təpəsinə bir-iki bomba atmalıydı. Amma atmadı. İ.Əliyev çox səbrli davranaraq işğalçını elə bir yerdə yaxaladı ki, daha artıq hərəkət etməyə də heyi qalmamışdı. Halbuki o, “Şuşanı vur” deyənlərin ağlına uysaydı və ora cəmi bircə raket atdırsaydı indi işğaldan qurtardığımız torpaqları əbədiyyən itirmiş olacaqdıq…
Son olaraq, bir daha vurğulamaq istərdik ki, Ermənistandakı seçkilərdə İ.Əliyevin uzaqgörənliklə həyata keçirdiyi siyasət qalib gəldi. Bəzi qüvvələr burada Rusiyanın uduzduğunu, Qərbin qalib gəldiyini də vurğulayır. Şəxsən mən belə bir zərərli qarşılaşdırmanın tərəfdarı deyiləm. Burada ən önəmlisi və bizim üçün əlverişlisi Azərbaycan senarisinin qalib gəlməsidir. İndi kim iddia edə bilər ki, bu senarinin qalib gəlməsi üçün Azərbaycan Rusiyanı neytrallaşdırmayıb? Yaxud da Qərblə Rusiya arasında bir uzlaşma nöqtəsinin tapılmasında Azərbaycanın rolunun olmadığını kim deyə bilər?..
